Cześć!

     Czas wrócić do serii o wątkach. W ostatniej części, czyli trzeciej omówiłem pojęcie wielowątkowości w teorii oraz na przykładzie kodu. Dodatkowo, pokazałem jeden z mechanizmów synchronizacji wątków (synchronized). Poza klasyczną synchronizacją wątków, możemy wykorzystać takie mechanizmy jak:

• sempahory
• locki,
• latche
• barriery

Dzisiaj chciałbym omówić Semaphore.

Wstęp

     Można śmiało stwierdzić, że wszystkie wyżej wymienione pojęcia to narzędzia które pomagają programistom w odpowiedni sposób synchronizować kod między wątkami. Osobiście mając już kilka lat doświadczenia w branży, zauważam, że z roku na rok jestem coraz bardziej świadomy jak temat wątków jest ważny i jak bardzo lekceważony jest przez początkujących programistów.

Synchronized

     Jeden z najpopularniejszych mechanizmów służących do synchronizacji kodu. Omawiałem je w poprzednim wpisie, więc kliknij tutaj aby przeczytać.

Semaphore

     Mechanizm ten używany jest do kontrolowania dostępu do współdzielonego zasobu. Java oczywiście dostarcza klasę Semaphore, która zawiera konstruktory i różne metody do kontroli dostępu do współdzielonego zasobu. No dobra, ale co to oznacza w praktyce? W praktyce oznacza to, że możemy określić maksymalną ilośc wątków które mogą korzystaćz danego zasobu w danej chwili. W przypadku kiedy limit nie zostaje osiągnięty, kolejny wątek może uzyskać dostęp – jeśli limit został osiągnięty, to czeka w kolejce. 

Można sobie wyobrazić wizytę w jakimkolwiek sklepie, np. w piekarni gdzie dostępne są jedynie dwie kasy. Dopóki kasy są wolne można kupić pieczywo, w przeciwnym razie stoimy w kolejce dopóki sprzedawcy nie obsłużą klientów przy kasie. Tak prezentowałby się kod: